Cewah...starting dengan madah berhelah gitu..
ekekekeekeee...
tak lah berhelah..kenyataan..
Untuk beberapa minggu nie, aku melalui pelbagai dugaan..
di saat-saat akhir kuliah..
kena admitted kat spital..keje melambak..
adalah dalam 4 hari 3 malam..dah mcam pakej percutian...huahahaaa..
Here..in this blog..i want to let them know...
the very very important person in my journey is...
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
::
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
:
::
:
:
:)
yezzzaaaaaaa.....
;p
kih..kin..kih...suspen le kengkononnya kan..kan...kan..
of course ler...
my...
my beloved husband..thanks demoksss...(nama manja my hubby tau)
sanggup berkorban untuk melihat istrinya nie..
sihat...
siap keje2 kuliahnya..
boleh senyum balik...(kalu x monyok jer...)
YES...i know, we will try to be the best to our spouse..
but, to me...his caring..his support...what ever he did to me..
i really appreciate it...it's truely..deeply..what so ever feeling la..
thanksssss a lot my demoksss..
hope all those things..just not for a few days...but...forever in our life..
I Love You...
p/s: to those yg rasa nak muntah ke @ nak pitam ke baca entry nie..xyah le baca kan..ada ku suruh korang baca..pada yg tak sudi..ekekeeekee..blog den..den punye suka suki la kan nak tulis apa...hie3...PEACE NO WAR!!!
No comments:
Post a Comment